Na stranicama našeg časopisa, u rubrici Otadžbina pred vratima Evrope,Aleksandar Gatalica, književnik iz Beograda, napomenuo je, između ostalog, i to kako bi trebalo da se Otadžbina predstavi svijetu – i kaže: Iznad svega, trebalo bi da se predstavimo kao verovatno jedina zemlja u svetu koja ravnopravno piše ćirilicom i latinicom i na istovetan način razume Berđajeva, Šopenhauera, Joneska, Igoa i Tolstoja. Nismo mi po tome ni na Istoku ni na Zapadu, već: i na Istoku i na Zapadu, a ne treba biti osobito maštovit pa pretpostaviti koliko bismo dobra mogli imati od tako prestižne kulturne pozicije u svetu.
Piše: Aco Dragićević
U švedskim enciklopedijama može se pročitati da Srbi imaju najsavršeniju azbuku u Evropi. Švedski slavisti su vrsni poznavaoci srpske književnosti, a njihova Akademija nauka imala je još prije sto godina eksperta zaduženog da prati kretanja u južnoslovenskim književnostima.
Naš časopis sve više privlači pažnju švedskog čitaoca zbog dva pisma i dva jezika. Mladi Srbi u Švedskoj znaju se, međutim, požaliti da nisu u stanju pratiti tekstove napisane ćiriličnim pismom. Na sreću, ima i suprotinih primjera. Tako jedan broj mladih, koji su rođeni u Švedskoj, traži da objavljujemo više tekstova ćirilicom. Reagujući na želje i zahtjeve čitalaca, Dijaspora je u štampanom izdanju realizovala seriju tekstova pod naslovom Učimo ćirilicu a uveli smo i rubriku Život ćirilice.
Štampano izdanje Dijaspore je u svom razvoju, kada je reč o odnosu objavljenih tekstova ćirilicom i latinicom, koristilo rezultate Ankete o upotrebi pisma, a koja je provedena u Švedskoj među useljenicima srpskog porijekla.
Međutim, u pomenutoj rubrici ćemo posebno pratiti život ćirilice i današnja zbivanja u vezi sa njom, kako u Otadžbini i otadžbinskim zemlja, tako i u Srpskoj dijaspori.
Napomenimo i to da Dijaspora u svoja dva izdanja: štampanom i elektronskom, njeguje ćirilično pismo, potvrđujući tako – premda se to odvija daleko od postojbine i srpskog jezika i pisma – da nema nikakvih tehničkih smetnji u ovom trudoljubivom poslu njegovanja našeg jezika i pisma.
Dvojezičnost samog časopisa (na srpskom i švedskom) i na dva pisma, bili su povod poznatoj štampariji Tabloid, koja štampa Dijasporu, da čitavu stranicu u fabričkom listu posveti našem časopisu i ocijeni da je riječ o „jednom prilično kompleksnom produktu“, a koji su oni uspješno usvojili.
Svijet je, zahvaljujući računarima i internetu, postao veliki „komšiluk“. Ništa nije daleko i neostvarljivo. Sugerišemo čitaocu da pročita našu kratku storiju pod naslovom Srpsko blago na sigurnom, u čijem stvaranju je učestvovalo više ljudi iz različitih krajeva svijeta. Riječ je samo o jednoj stranici iz Miroslavljevog jevanđelja, najljepšeg i najveličanstvenijeg ćiriličkog spomenika. Dijaspora je otrgnula od zaborava nevjerovatnu priču o jednoj istrgnutoj stranici iz Miroslavljevog jevanđelja, a koja se danas čuva u Petrogradu. Tu storiju o istrgnutoj stranici mnogi su tek saznali zahvaljujući našoj Dijaspori.
U Stokholmu, 16. juna 2002. godine, na dan promocije ćiriličnog elektronskog idanja Dijaspore
